donderdag 21 februari 2013

Auckland


Maandag, 18 februari
Gloeiwormengrot in Waitomo (Noord-Eiland, Nieuw-Zeeland)

Van aanlegplaats Auckland hebben we alleen de skyline gezien. We hadden namelijk ingeschreven voor de gloeiwormengrot in Waitomo. Een bezienswaardigheid eerste klas, maar wel een lange busrit van 3 uur om er te komen! Maar niet getreurd: het uitzicht op de  groene heuvelweiden met grazende koeien en herten, afgewisseld met loofbomen en parmantige houten chaletjes van de bewoners was zeker geen straf te noemen.
 Waitomo betekent in de taal van de Maori’s: “de stroom die uitkomt in een gat onder de grond”. Die benaming staat voor een grottenstelsel dat in 30 miljoen jaar tijd is onstaan en verder uitgehold door een actieve ondergrondse rivier. De ontdekking hiervan, alsmede het fenomeen van de door gloeiwormen verlichtte grot, werd in 1887 ontdekt door Maorichef Tane Tinorau en de Engelse onderzoeker Fred Mace. 
Via de uitgang van de rivier voer het duo per kano de grotten in met kaarsen als enige verlichting. Zij werden er verrast door een prachtig schouwspel van heldere lichtjes zo groot als speldenknopjes, tegen een grothemel. Dit lichtspel werd verwezenlijkt door duizenden gloeiwormen die zich in leven hielden door via hangende kleefdraden hun voedsel (insecten) binnen te hengelen.
Dieper in het grottenstelsel werden kalksteengrotten ontdekt, die in de loop van de tijden stalactieten en stalacmieten hadden gevormd. “The Cathedral”, de indrukwekkendste grot, heeft een prachtige akoestiek waar vele beroemde stemmen al weerklonken. Zo traden Rod Stewart, Sting en de sopraan Kiri Tenawa in deze grot op.
Wij werden gegidst door een Maori afstammeling van ontdekker Tane Tinorau. Zijn familie kreeg het beheer over het complex vanaf de eerste vorm van exploitatie. Aan een touw trok de gids ons bootje onder  de kleverige gloeiwormen door. Langzaam voeren wij over de ondergrondse rivier het zonlicht in de tweede grot tegemoet, de plek waar de ontdekkers de grot binnenvoeren met hun kano vol kaarsen! “’t Lijkt wel op LED verlichting”, aldus het enthousiaste commentaar van Ton – die als wetenschapper natuurlijk alles had nageplozen over de werking van dit opmerkelijke natuurfenomeen. Zo is de levensduur van de gloeiworm  11 maanden en omvat 4 stadia: eitje, larve, pop, insect. De larve is verantwoordelijk voor het lichtschijnsel, waarmee insecten worden verleid om verstrikt te raken in zijn kleefdraden.

In het winkeltje kozen we snel een Maori-houtsnijwerkje uit, want we werden ergens op het platteland verwacht voor de lunch. Dat bleek een vredig Engels landhuis te zijn waar de (adellijke?) bewoners ons hartelijk welkom heetten en waar we vanaf het terras een prachtig uitzicht hadden op een bloementuin en grazige heuvels met Nederlandse koeien; Hollands glorie van het melkrijke soort Frisia – zo vertelde de buschauffeur ons later! 

 
Dit keer waren we tijdig terug op ons schip, maar was een ander groepje weer te laat. Alweer konden we niet volgens planning vertrekken. Afijn, tegen zonsondergang togen we naar het noordelijke puntje van het Noord-Eiland: het pittoreske Bay of Islands.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten