Ho Chi Minh (Saigon)

Zaterdag, 16 maart

Ho Chi Minh (Saigon), Vietnam

Met een uurtje vertraging voeren we over de Saigon River de Vietnamese hoofdstad binnen. Een korte kennismaking, want ons wachtte een driedaagse reis naar buurland Cambodja. Net tijd om de stad even te bekijken per pedicab: een bakfietsje voor 1 passagier. Het komt er eigenlijk op neer dat een schriele Vietnamees een weldoorvoede westerling voortstuwt door een heksenketel van gemotoriseerd verkeer.  
 

Met name een leger van lichte motorfietsen bedreigt de pedicabbestuurder en zijn gast constant met net niet aanrijdingen. Ik was vooral bezig gebedjes te prevelen en “Oh my God” te roepen bij het naderend onheil i.p.v oprecht van het stadse leven van Saigon te genieten en van zijn tempels en koloniale gebouwen.

Afijn, we brachten het er levend en ongeschonden vanaf en ik zwoer aan Ton nooit meer in een pedicab te zullen stappen! Maar natuurlijk hadden we wel een indruk gekregen van de oude koloniale stad - nu onderdeel van de socialistische republiek Vietnam sinds de Fransen en later de US hun biezen moesten pakken. Uiteraard hebben de vroegere machthebbers hun sporen nagelaten. Je ziet in Saigon zowel Franse restaurants als de Pizza Hut en McDonalds. Maar waarom de kolonisten geen oplossing vonden voor de bossen elektriciteitskabels die het hele straatbeeld ontsieren? Louis Vuitton daarentegen wist de oude banden op slimme wijze om te zetten in een gloednieuwe winkel, in een straat die bij US-Vietnamveteranen bekend stond om zijn bars en bordelen maar nu is opgepimpt tot hippe shopping street. Veranderingen gaan snel in zuid-oost Azië. Maar of iedereen daar profijt van heeft, is de vraag.

Bij een temperatuur van 36 graden Celsius konden wij niets anders doen dan ons op de boot lekker op te frissen, zodat we klaar waren voor het volgende uitje: de culturele avond in de binnenstad. Eerst reden we naar het Majestic Hotel, waar we meteen naar de skybar werden gedirigeerd. Muzikanten zaten er sereen kijkend achter hun buitennissige instrumenten op een podiumpje te wachten. Terwijl de wind door onze haren speelde, werden we getrakteerd op muziek uit Noord-Vietnam vanwaar  - volgens de speaker – de beschaving naar het zuiden werd getransporteerd. Vanuit het statige koloniale hotel reden we naar het Mandarine Restaurant, uitgeroepen tot het beste restaurant van 2012.

Wij genoten van een verfijnde keuken waarvan de gerechten op sprookjesachtige wijze werden gepresenteerd. Wat te denken van jasmijnrijst in lotusblad en rundvlees gestoofd in bamboekokers! Mmm, heerlijk eten daar in het Mandarin met klassieke Vietnamese live-muziek op de achtergrond. Door nachtelijk en soms spookachtig Saigon keerden we terug naar cruiseschip Balmoral, waar de Vietnamese souvenirkraam op de kade goede zaken deed met de winkelende passagiers. Wij kochten er een serie ingelegde en gelakte panelen. “Waar moeten we die in vredesnaam kwijt in ons volgepropte huis?” vroegen we ons nadien vertwijfeld af.

Maar geen gezeur: de koffertjes moesten snel worden gepakt voor onze trip naar buurland Cambodja! Zondagmiddag 17 maart zouden we naar Siem Reap vliegen voor een bezoek aan o.a. het beroemde tempelcomplex Angkor Wat.