Pattaya

Donderdag, 21 maart

Pattaya, Thailand

 De 20^ste vlogen we opgewekt vanuit de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Peng naar de Thaise hoofdstad  Bangkok. Vandaar maakten we een 2,5 uur durende busrit naar ons schip dat lag aangemeerd in de containerhaven van Laem Chabang.

Op de kade werd ons ploegje van 21  enthousiast onthaald door de leden van het showteam – die ditmaal in strak tenue de nieuwe passagiers van de Balmoral welkom moesten heten. Wij mochten meteen door, want we zijn immers al lang en breed thuis op het schip. “Home sweet home”, zo voelde het inderdaad toen we onze suite met persoonlijke spulletjes bereikten. Ook de 21^ste verbleven we de hele dag in de haven van Laem Chabang. Veel medereizigers gingen (opnieuw) richting Bangkok. Zij vonden een busrit van 2 x 2,5 uur de moeite waard voor paleis- en tempelbezoek of een mooie  rondvaart door de klongs (kanalen en verwante wateren). Marius en Joke beklaagden zich nadien over het feit dat ze zich moesten haasten tijdens het paleisbezoek om voorts naar een enorme juwelenzaak te worden gereden – waar bijna niemand iets kocht! Afijn, wij waren blij het snikhete Bangkok te hebben gemeden. We hebben de stad in 1996 uitgebreid bezocht en waren inderdaad ook naar een enorme juwelenzaak gebracht. Ik kocht er een peperduur ringetje dat ik zelden of nooit heb gedragen. Sindsdien ben ik allergisch voor die monsterzaken, waar je constant wordt geschaduwd door gedienstige verkopers.

“Pattaya on your own” leek ons wel een relaxte excursie na onze beproevingen in Cambodja. De bekende badplaats was zo’n 25 km van onze aanlegplaats verwijderd. Ondanks het vroege morgenuur viel de warmte als een klamme deken bovenop ons. Het was zelfs te broeierig voor een terrasje aan zee. Eén voor één zagen we onze medepassagiers afhaken en op een bankje neerstrijken onder de schaduwrijke palmen van de kilometerslange boulevard. Onszelf ging het niet veel beter.

Ik paste wat jurken in een halfopen winkeltje tot het water me over het lijf en in de ogen gutste. Even na elven vluchtten we een  koel winkelcentrum binnen; voor Ton maar het beste ook, want hij voelde zich nog steeds minnetjes. Een “Starbucks” Caffé Latte deed wonderen zodat we de shoppingmall van A tot Z konden uitkammen. We zagen dat de westerse

winkelketens goed waren vertegenwoordigd: van drogisterij Boots t/m kledingzaak Zara.

Jammer genoeg vonden we weinig Thaise spulletjes. In de nok van het gebouw kregen we wel een mooi uitzicht over de kustlijn van Pattaya cadeau. De shoppingscore was tenslotte: een uitklapbaar zonnehoedje met olifantjes, een donkerpaarse broek met dezelfde diersoort bedrukt en een paarse stranddoek met dito jumbo-tjes.

De volgende (zee)dag kreeg ik veel last van een rauwe keel gepaard gaande met de beruchte diepe en droge Balmoral-hoest; geen enkele passagier ontkomt hieraan. De oorzaak: een combi van hitte, airco en tochtstromen op het schip.

De tweede zeedag bleef ik in mijn hut en maakte een start met de meegebrachte antibiotica (Merci beaucoup, Sylvie), in de hoop de excursie van de 24-ste in Singapore mee te kunnen maken! Wordt vervolgd....