Donderdag 7 februari
Nuku Hiva (Frans Polynesie), Marquesas eilanden
Na 6 dagen op zee,
eindelijk land in zicht: Nuku Hiva, het bergchtige hoofdeiland van de
Markiezen, rijkelijk begroeid met tropisch groen! Omdat we een middagexcursie
hadden, gingen we ’s ochtends alvast op een volgepakte tenderboot aan wal. Een
dansgroep stond klaar om onze komst te vieren. Het zweet brak ons uit, niet
vanwege de enthousiaste dansers maar
door de vochtige hitte in het plaatsje Taiohae.
De winkeltjes hoefden we
niet ver te zoeken; de bewoners waren ons ter wille met stalletjes
houtsnijwerk, textiel en veel kettingen met gekleurde bonen. Na wat slenteren
en vergelijken kocht ik twee bonenkettingen om vervolgens weer verkoeling te
zoeken op ons schip. Daar was de medische dienst al flink in touw geweest. Een
Nederlandse dame die een hartaanval overleefde, verliet ons per brancard en
ambulance om naar het ziekenhuis van Tahiti te worden gevlogen. Een Franse
duiker met caissonziekte verliet de boot volgens waarnemers, per bodybag.
Genoeg administratieve rompslomp voor de plaatselijke politie!
’s Middag begon voor ons
het echte werk: een bezoek aan Taipivai Valley, de verborgen vallei. Schrijver
en zeeman Herman Melville derserteerde hier van zijn schip en verborg zich in
de paradijselijke vallei gelegen aan een kleine palmenbaai waarin een
bergrivier uitmondde met kristalhelder water. Eten en slapen deed Melville bij
de gastvrije bewoners. Dit avontuur inspireerde hem tot de novelle “Typee”. Tijdens
ons bezoek stond er bij de oever een paard te grazen en aan de vredige baai
lagen in stalletjes wat gesneden kokosnoot, mango en ander tropisch fruit voor
ons klaar. En natuurlijk zagen we de houten beeldjes en bonenkettingen!
Terug in het havenstadje
bezochten we een eenvoudige kathedraal, de enige van Polynesië (De Marquesas
hebben een aartsbisschop). Klapstuk van de dag was het schittterende open
luchtmuseum met historische beelden en “onze” Balmoral lonkend op de
achtergrond.
Opgetogen over onze
eerste Polynesische stop arriveerden we drijfnat op ons cruiseschip, dat kort daarna
het ruime sop koos richting het atol-eiland Rangiroa. Als verrassing kregen we
op ons balkon nog een adembenemende zonsondergang op ons netvlies gedrukt,
voordat de laatste rotspartij van Nuku Hiva aan ons oog werd onttrokken.
Moooi!!!!
BeantwoordenVerwijderen