Kandy (Sri Lanka)

Vrijdag 29 en zaterdag 30 maart

Tweedaagse naar Kandy (Sri Lanka)

Met ca. 25 personen van de Balmoral vertrokken we per bus vanuit Colombo naar de vroegere hoofdstad Kandy, waar we een nachtje zouden blijven logeren.

 Onderweg kwam meteen tot uitdrukking dat we hier te maken hebben met een multicultureel land. Hindu – en boedhistische tempels, moskeeën en kerken: je ziet ze allemaal op het eiland, dat vroeger Ceylon heette en nu bekend staat als Sri Lanka. Het economische leven speelt zich vnl. af langs de weg. Talloze bedrijfjes, winkeltjes, eethuisjes en scholen gleden aan onze ogen voorbij.

Ook in dit deel van zuid-oost Azië is de motorfiets een populair vervoermiddel, maar kan niet concurreren met de talloze bussen en tuk-tuks die klaarstaan om de bevolking van het ene naar het andere deel van het eiland te transporteren.

Tegen de avond bereikten we Kandy dat een belangrijk Boedhistisch pelgrimsoord is vanwege de “Tempel van de Tand”. En niet zomaar een tand, maar een snijtand van Boedha himself. Na veel strijd is deze – volgens de overlevering – eeuwen geleden ondergebracht in de tempel met het gouden koepeldak te Kandy. De tand bevindt zich in een doosje, dat op een verborgen plek in de tempel wordt bewaard en al eeuwenlang niet meer op inhoud is gecontroleerd. Het doosje wordt simpelweg nooit geopend. De inhoud is echter zo heilig dat het door niemand mag worden gezien. Alleen het doosje met een kopie van de tand mag door bepaalde gelovigen op aanvraag worden aanschouwd. Hoe het ook zij, wij bezochten de Tempel of the Tooth maar hebben geen tand - en ook geen doosje met of zonder tand gezien.. Wel hebben blootsvoets door de heilige tempel gelopen en wat plaatjes geschoten van enkele  (muzikale) rituelen. Ton werd zelfs getackeld door de religieuze politie; hij had een vergulde Boeddha samen met mij gefotografeerd! In het bijzijn van de streng gelovige Boeddhist in witte sjaalrok moest hij de foto deleten. Jammer, want de Boeddha en ik stonden er mooi op!

Het was al pikkedonker en we mochten eindelijk naar ons hotel. Een enorme kamer met tuinterras wachtte ons, inclusief een buffetdiner. Echter, de gerechten waren dermate “hot” dat ik geen hap door mijn keel kreeg. En de toetjes waren mierzoet... Dan maar slapen gaan! Oef, dat viel tegen. Wat een bloedhitte op die kamer met airco die niet beneden de 27,5 graden was te bewegen. Dan de fan maar aan die pal boven het bed hing. “Help, ik word uit mijn bed geblazen”, klaagde Ton. 

Ok, dan maar uit en er het beste van maken. Afijn, ik sliep 3,5 uur nadat ik had ontdekt dat de minivliegjes met een elektrisch apparaatje als sneeuw voor de zon verdwenen en dat de allerlaagste stand van de fan net slapenswaardig was. De 30^ste om 08:00 uur zaten we weer monter in de bus in afwachting van de dingen die komen gingen. Onze Sri Lankaanse gids vatte het prgramma samen dat wat afweek van onze excursiegegevens:

* een edelsteen werkplaats/museum/shop

* een theemuseum/shop

* een botanische tuin

* een kruidentuin/shop

* een olifantenweeshuis alias fokkerij.

Waarom het oude Kandy (World Heritage Site) met zijn bazaar en handnijverheidscentrum is geschrapt is ons een raadsel. Misschien om de Engelse dames de gelegenheid te geven om wat thee te kopen. Het langdradige bezoek aan een gras- en bomentuin (Royal Botanical Gardens) had mij betreft geschrapt mogen worden. Dat uitje heeft mij wel een kop koffie opgeleverd en een paar olifantenkettinkjes via een straatverkoper.
\

Dus alle nadeel heeft zijn voordeel, zullen we Johan Cruijff maar nazeggen. De kruidentuin stond nog op het programma, maar we hebben geen kruidentuin gezien. Wel het bijbehorende verkooppunt dat tegen schandalig hoge prijzen allerlei wondermiddelen verkocht, zoals Siddharta Oil die tegen spieraandoeningen zou helpen zoals reumatiek, kaneelolie is weer goed tegen oor- en kiespijn. Ik kocht de Sandalwood Beauty Cream (en zie er nu uit als een filmster). Prijs: slechts 40 dollar.

We moesten nu snel opschiten om tijdig bij het voeren van de olifanten te zijn in het olifantenweeshuis. Een olifant van een paar maanden kreeg een enorme fles melk toegediend. De echte baby’s stonden samen moederziel alleen wat takjes met bladeren soldaat te maken. Twee olifanten die op een landmijn van deTamil Tijgers (voormalige onafhankelijkheids-strijders in noord-Sri Lanka) waren gelopen, hebben hier ook onderdak gevonden.

Buiten de kooien.gewoon in het vrije veld, liep een hele kudde olifannten – groot en klein. Deze kudde zagen we een half uurtje later in de rivier. Ongelofelijk leuk om te zien is het plezier dat de statige olifant in het water beleeft. Daarbij trompetteren ze van puur genot terwijl ze met hun slurf wat extra water over het stoffige lijf gooien. Een paar lagen zelfs op hun zijkant in het water en hadden geen enkele haast om zich weer bij de rondspetterende kudde te voegen. Maar goed, we hadden onze lunch naarbinnen geslikkerd en de olifanten uittentreure geportretteerd. We moesten nu nog 2,5 uur rijden naar onze boot in Colombo. Zouden wij dat gaan redden op een tweebaansweg waarover het halve verkeer van Sri Lanka voortdendert. Mobiel telefoonverkeer wees uit dat men zich op de Balmoral zorgen over ons maakte. We vertrokken om 14:45 uur en dienden om 16:30 uur in te schepen.

Om 17:15 uur klommen we met onze koffertjes aan boord, waar we stilzijgend werden verwelkomd. In de lift stonden we met ene David Copperfield en zijn hippe vrouw. Dé David C.? Nou nee! Deze David is een Brits entertainer, heet toevallig ook Copperfield en is ingehuurd door Fred Olsen om ons een paar avondjes te vermaken. Wat hem uitstekend lukte. De man heeft een leuke uitstraling (kun je van die ander niet zeggen!), haalt hilarische fratsen uit en kan ook nog gitaar spelen en zingen. Roy Orbison,  Buddy Holly en Andrea Bocelli zijn drie van zijn favorieten. In Dubai stapt hij uit, op weg naar de volgende cruiseboot!

Wij gaan de Perzische golfstaten Dubai, Sharjah en Oman de komende week verkennen. Wat gaat het opeens snel allemaal. Nog een paar weekjes en we zijn al weer thuis! We hebben in elk geval een heel koude winter in het vaderland op sublieme wijze weten te ontlopen...